“ظاء” در فارسی مانند “زاء” تلفظ می شود. اما در عربی هم مخرج”ذال” و “ثاء” می باشد یعنی از اتصال نوک زبان با دندانهای جلوی

حـروف (ذال)، (زا)، (ظـاء) و (ضـاد) در فـارسـى مـثـل هم تلفّظ مى شوند ولى در عربى با هم فرق دارند. بـراى اداى حـرف “ذال” از

حرف “طاء “و “تاء” در فارسى مانند هم ادا مى شوند و هردو از تماس روى سر زبان با ناهمواریهاى کام بالا ادا مى شود،

حرف «صاد» مانند حرف «سین» از سر زبان و پشت دندانهای پیشین پایین تلفّظ می‌شود با این تفاوت که صدا در حرف «صاد» درشت و

این حرف در فارسی به صورت «سین» تلفّظ می‌شود، اما در عربی از تماس نوک زبان با دندانهای جلوی فک بالا و با دمیدن هوا

این حرف در فارسی به صورت «قاف» تلفّظ می‌ شود، حال به نحوة ادای هر یک در زبان عربی دقت کنید. حرف «قاف» به کمک

این حرف در فارسی به صورت «همزه» تلفّظ می‌شود. حال به تفاوت این دو در عربی توجه فرمایید: .«همزه» ساده گفته می‌ شود و صدا

این حرف در فارسی به شکل «هاء» تلفّظ می‌ شود ولی تلفظش در زبان عرب با “هاء” متفاوت است. برای تلفّظ صحیح “حاء” کافی است

در ادای حرف «واو»، لب‌ ها بدون برخورد با دندانها به حالت غنچه در می‌ آید و این حرف از میان دو لب تلفّظ می‌شود. 

تعریف مد و قصر: “مد” در لغت به معنای افزودن و زیادی است مثلاً کمیته ی امداد به خاطر کمک های مالی و معنوی اضافی