حرف «صاد» مانند حرف «سین» از سر زبان و پشت دندانهای پیشین پایین تلفّظ می‌شود با این تفاوت که صدا در حرف «صاد» درشت و پر حجم می‌باشد.
پس درحقیقت “صاد” همان “سین” است و بدون ارتعاش تارهای صوتی تولید می گردد؛ اما با این تفاوت که همزمان با تولید در مخرج، کف زبان پهن و گود شده و ریشه زبان، به سوی کام، بالا می آید و در نتیجه، “سین” را پر حجم کرده و از آن «ص» می سازد. به همین دلیل به “صاد”، “سین مفخّم” نیز گفته می شود.
نکته:
حرف «س»: بدون ارتعاش تارهای صوتی، به صورت ساده تولید می شود.
حرف «ز»: همان «س» است که همراه آن تارهای صوتی مرتعش می گردد.
حرف «ص»: به همان شیوه ای که گفته شد تلفظ می شود.
باید دقت شود که در اداء این سه حرف به ویژه در صفت ویژه آنها یعنی «صفیر»(سوت)، افراط و تفریط نشود.
تفاوت حرف “سین” و “صاد”
عَسی عَصی
عَسَیْتُمْ عَصَیْتُمْ
قَسَمْنا قَصَمْنا تمرین:
اَصْلَحَ ـ اَصْدَقَ ـ اَصْلاحِها ـ مِصْرَ ـ تُصْعِدُونَ ـ یُصْرَفُ ـ صَلاتی ـ قَصَصَ ـ صَدَقَ ـ مَصائِعَ ـ لَصادِقٌ ـ صالِحینَ ـ صِراطی ـ یَفْصِلُ ـ اَبْصِرْهُمْ ـ نَصیباً ـ مَصیرَکُمْ ـ یُوصیکُمْ ـ صُرِفَتْ ـ صُحُفِ ـ تَخاصُمُ ـ نَصُوحاً ـ تُوصُونَ ـ تَصُومُوا ـ فَصَّلْناهُ ـ فَالصّالِحاتُ ـ نُفَصِّلُ ـ یَخْتَصُّ ـ یَصَّدَّقُوا
برگرفته از کانال حافظان وحی